Dwór Kolesin, wzniesiony prawdopodobnie w 1586 roku przez rodzinę von Stosch, pierwotnie w stylu barokowym, został przekształcony w drugiej połowie XIX wieku w stylu neoklasycystycznym, z dodaniem kolumnowego ganku i nowym wystrojem wnętrz. Otoczony jest parkiem z drzewami liczącymi około 250 lat. Przed dworem znajdowało się podwórze z zabudowaniami gospodarczymi, m.in. gorzelnią, spichlerzem, paszarnią, budynkami mieszkalnymi dla zarządcy i robotników oraz innymi obiektami użytkowymi, jak stodoła, stajnia czy kuźnia. Dodatkowo, w odległym o około dwa kilometry folwarku Quelle znajdowały się m.in. owczarnia, leśniczówka i młyn.
1906 r. Ignatz Sarazin, właściciel majątków w Prowincji Poznańskiej, zakupił Dwór Kolesin (Goltzen) w Prowincji Brandenburskiej. Posiadłość obejmowała dwór z parkiem, gorzelnię, zabudowania folwarczne oraz 800 ha ziemi, z czego ponad 400 ha stanowiły grunty orne, a 325 ha – lasy. Gorzelnia produkowała spirytus z ziemniaków z własnych upraw, a hodowla świń dostarczała nawozu. Po I wojnie światowej, gdy Kolesin znalazł się w granicach Niemiec, majątkiem zarządzał niesumienny administrator Ackermann, co doprowadziło do jego zaniedbania. Po jego odwołaniu majątek odzyskał dawną świetność. W 1936 r. Kolesin odziedziczyli Maria Bitter, wnuczka Ignatza, i jej mąż Otto Reygers, którzy mieli pięcioro dzieci, wszystkie urodzone w szpitalu w Sulechowie.
Przy Dworze Kolesin działała gorzelnia, która początkowo była przestarzała, ale po 1906 roku została zmodernizowana. Wprowadzono zamknięte kadzie fermentacyjne, co zmniejszyło koszty produkcji. Zakład osiągał roczną produkcję 83 000 litrów spirytusu ze specjalnych ziemniaków „Ostbote”, o wysokiej zawartości skrobi, a wywar gorzelniczy wykorzystywano jako paszę dla trzody. W 1943 roku piorun uszkodził kotły, co wymusiło dalszą modernizację, w tym instalację elektrycznej pompy. Spichlerz, odbudowany w 1935 roku po pożarze, był nowoczesnym, dwupiętrowym budynkiem z piwnicą na buraki i ziemniaki. Stodoły, budowane z drewna i wyposażone w gliniano-wołowe klepiska, zapewniały doskonałe warunki do przechowywania zboża, choć często padały ofiarą pożarów.
Majątek Goltzen posiadał nowoczesne wyposażenie, w tym sieczkarnię, snopowiązałkę, siewnik, kultywator, sortownik i urządzenie do czyszczenia zboża. Gorzelnia była w pełni zelektryfikowana. Działały tu również warsztat kołodziejski i kuźnia. W świniarni zbudowanej z desek wypełnionych sosnowym igliwiem hodowano trzodę karmioną odpadami z gorzelni, ziemniakami i paszą treściwą. Po zmianie profilu hodowli na bydło mięsne, stado liczyło do 140 sztuk, a także kilka krów mlecznych. Od 1939 roku rozpoczęto hodowlę owiec merynosów, których wełna była wysoko ceniona. Hodowano także drób, a wentylator kierował zanieczyszczenia zboża na wybieg, co stanowiło paszę dla kur.
Kolesin, położony nad Jeziorem Wojnowskim w Gminie Babimost, był przed 1945 rokiem majątkiem rodziny Reygers. Informacje o historii majątku przekazał Alexander Reygers, opierając się na wspomnieniach swojego ojca, Otto Reygersa, i brata, Ernsta Hermana. Rodzina opuściła Kolesin w styczniu 1945 roku z powodu nadciągających wojsk radzieckich. Ernst Herman Reygers, inżynier i działacz na rzecz pojednania polsko- niemieckiego, przez ponad 20 lat wspierał Szpital Rehabilitacyjno-Leczniczy dla Dzieci w Wojnowie, organizując blisko 100 transportów darów. Za swoje zasługi został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi RP w 2007 roku oraz otrzymał tytuł „Zasłużony dla Powiatu Zielonogórskiego” w 2009 roku.
Dwór Kolesin wraz z gruntami i zabudowaniami został upaństwowiony w latach 50. XX wieku, a po przemianach ustrojowych trafił w ręce prywatne. Obecnie posiadłość wciąż prezentuje się imponująco, choć jej przyszłe przeznaczenie zależy od koncepcji właścicieli.
Zabudowania na folwarku Quelle uległy natomiast ruinie.